Działalność dydaktyczna, wychowawcza i opiekuńcza przedszkola opiera się na stosowaniu i systematycznym wdrażaniu nowatorskich, aktywizujących metod pracy z dzieckiem zapewniając dzieciom osiąganie systematycznych postępów i sukcesów, radzenia sobie z trudnościami, stwarzając wszystkim dzieciom szansę rozwoju na miarę ich możliwości :
Naszym wychowankom proponujemy szeroki wachlarz zabaw i zajęć pobudzających twórczą aktywność, rozwój umysłowy i sprawność ruchową. Stwarzamy warunki umożliwiające każdemu dziecku rozwój zgodnie z jego wrodzonym potencjałem. W tym celu wykorzystujemy w pracy dydaktyczno-wychowawczej następujące metody:
METODY Z ZAKRESU EDUKACJI MATEMATYCZNEJ
- Metoda E. Gruszczyk- Kolczyńskiej do nauki matematyki
W edukacji matematycznej przedszkolaków najważniejsze są osobiste doświadczenia dziecka. Stanowią one budulec, z którego dziecko tworzy pojęcia i umiejętności. Jeżeli doświadczenia są specjalne dobrane, przyczyniają się także do rozwoju myślenia i hartowania dziecięcej odporności. Celem tej metody jest wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci. Zaplanowane działania służą wprowadzeniu nowych treści lub uporządkowania i ukierunkowania nagromadzonych doświadczeń. Głównym sposobem uczenia się matematyki jest rozwiązywanie zadań. Nauczyciel dostosowuje treści kształcenia do możliwości intelektualnych dzieci. Ta metoda ma wspomagać rozwój umiejętności matematycznych i uczy dzieci radzenia sobie z emocjami. Edukacja matematyczna E. Gruszczyk- Kolczyńskiej sprzyja stymulowaniu uzdolnień matematycznych u dzieci, a także dobrze przygotowuje je do nauki matematyki w szkole. Metoda sprzyja rozwojowi inteligencji operacyjnej dzieci, uodparnia je na sytuacje trudne i rozwija ich umiejętności.
- „Klucz do uczenia się” wg teorii Lwa Wygotskiego autorstwa Galiny Dolya
Dziecku, które umiejętnie zostanie pokierowane przez nauczyciela poprzez wykorzystanie narzędzi psychologicznych umożliwi się zdobycie potrzebnej wiedzy i wykreowanie umiejętności poznawczych. na rozwijaniu u dzieci umiejętności uczenia się Przyswajanie wiedzy będzie bowiem łatwiejsze dla dzieci, jeśli będą wiedzieć jak się uczyć
METODY WSPOMAGAJĄCE NAUKĘ CZYTANIA
- Wprowadzenie dziecka w świat pisma wg Ireny Majchrzak
To sposób na pracę indywidualną z dużą grupą dzieci. W tej propozycji metodycznej zabawy i gry czytelnicze są wspólne dla wszystkich, ale każdy działa z innym materiałem dydaktycznym. Podstawą poznania alfabetu są w pierwszym etapie imiona dzieci czytane globalnie. Jednak metoda ma charakter analityczno-syntetyczny, a zestawy obrazkowo-słowne pomagają w percepcji tekstu na bazie poznanych liter.
- Metoda Dobrego Startu prof. Marty Bogdanowicz
Założeniem Metody Dobrego Startu jest jednocześnie rozwijanie funkcji językowych, funkcji spostrzeżeniowych: wzrokowych, słuchowych, dotykowych, kinetycznych (czucie ruchu) i motorycznych oraz współdziałania między tymi funkcjami, czyli integracji percepcyjno- motorycznej. Są to funkcje, które leżą u podstaw złożonych czynności czytania i pisania. Usprawnianie w tym zakresie, jak również kształtowanie lateralizacji (ćwiczenia ustalania ręki dominującej) i orientacji w prawej i lewej stronie ciała jest wskazana dla dzieci przygotowujących się do nauki czytania i pisania. Ćwiczenia prowadzą do większej harmonii psychoruchowej: wyższego poziomu rozwoju i współdziałania funkcji intelektualnych ( mowy, myślenia) i instrumentalnych ( spostrzeżeniowo- ruchowych). Dzięki temu dochodzi do prawidłowego wykonywania czynności ruchowych we właściwym czasie i przestrzeni, w harmonii z czynnościami poznawczymi, w tym językowymi.
- Metoda Inteligencji wielorakiej Howarda Gardnera
Twórca tej teorii twierdził, że dziecko ma bardzo indywidualną drogę uczenia się, poznawania i rozumienia świata. Definiuje on inteligencję człowieka, jako zdolność do rozwiązywania problemów lub tworzenia rzeczy nowych. To także zdolność do rozumienia, uczenia się i myślenia. Jesteśmy tak różni, ponieważ na naszą własną Inteligencję składają się różne jej kombinacje. Każde dziecko ma osobisty profil zdolności, z którym się urodził i własne możliwości ich rozwoju. Wspierając rozwój naszych przedszkolaków staramy się rozpoznawać szczególne zdolności dzieci i pokazywać im możliwości ćwiczenia ich oraz wskazywać najwłaściwsze dla ich predyspozycji sposoby nauki.
METODY AKTYWNOŚCI RUCHOWEJ I TAŃCA
- Metoda Paula Dennisona ( kinezjologia edukacyjna).
Kinezjologia edukacyjna, to praktyczny i dynamiczny system, który posługuje się prostymi ruchami ciała dla zintegrowania funkcji mózgu. Dużą atrakcją tej metody jest jej wyjątkowa łatwość i użyteczność. Specyficzne ruchy gimnastyki mózgu uaktywniają sieci neuronowe w całym mózgu, w obu półkulach równocześnie, pomagają budować podstawy potrzebne do zapewnienia sukcesu w uczeniu się w ciągu całego życia Kinezjologia Edukacyjna pomaga poprzez ćwiczenia, na poprawę wzroku, pamięci, rozumienia, koordynacji i podstawy. W skład tej metody wchodzą elementy: treningu wzroku, Dotyku dla Zdrowia, procesów emocjonalnych i specyficznych działań ruchowych.
- Metoda Weroniki Sherborne.
Jest prosta, naturalna i możliwa do zastosowania w każdych warunkach, bez konieczności używania przyrządów. Ćwiczymy na boso, w niskich, bezpiecznych pozycjach i bez elementu współzawodnictwa. Po intensywnym wysiłku stosujemy odpoczynek i relaks. Metoda ta nawiązuje do „języka ciała”, czyli ćwiczenia stanowią formę naszego komunikowania się z innymi. Ze względu na swą prostotę i naturalność jest to metoda dla każdego. Każdy może w niej uczestniczyć w takim zakresie, w jakim jest to dla niego możliwe. Nie ma słabych, gorszych, czy smutnych. Wszyscy są aktywni, radośni i zwycięscy. Każdemu coś się uda, każdy zostanie pochwalony i zachęcony do dalszych wysiłków.
- Metoda Kniessów
Jest to metoda, która ma na celu kształtowanie i rozwój fizyczny dziecka poprzez ruch, muzykę, zastosowanie oryginalnych przyborów. Ćwiczenia odbywają się na wszystkich grupach mięśniowych z uwzględnieniem automasażu. Jednocześnie uwrażliwia się małe dziecko na piękno muzyki klasycznej.W metodzie tej główny nacisk kładzie się na ruch. Ważną rolę w metodzie Kniessów spełniają przybory do ćwiczeń ruchowych, przybory do wytwarzania dźwięków.
- Metoda Carla Orffa
Głównym elementem tej metody jest śpiew i gra na prostych instrumentach perkusyjnych.Pozwala na twórczą samodzielność dzieci, poszukiwanie różnych rozwiązań. Taka aktywność prowadzi do intensywnego rozbudzania wyobraźni i wrażliwości muzycznej.
- Metoda aktywnego słuchania muzyki według Batii Strauss
Istotą tej metody jest chęć przybliżenia dzieciom muzyki klasycznej poprzez tzw. „aktywne słuchanie”. Polega ono na wykonywaniu prostych układów rytmiczno – tanecznych proponowanych przez nauczyciela. Dzieci aktywnie słuchają tzn. słuchając, wykonują proste ruchy rytmiczne siedząc, lub proste ruchy taneczne proponowane przez nauczyciela
- Metoda opowieści ruchowej J. C. Thulin
Polega na tym, że nauczyciel przez odpowiedni dobór tematu wymyślonego przez siebie opowiadania, działa na wyobraźnię dziecka, skłaniając je do odtworzenia ruchem treści opowiadania, przedstawiania różnych sytuacji.
METODY AKTYWNE OŻYWIAJĄCE DZIAŁANIA PEDAGOGICZNE
- Pedagogika zabawy Klanza
Pedagogika ta włącza do nauczania i wychowania metody kreatywne, aktywizujące, pobudzające emocje i wyobraźnię. Zabawy rozluźniające, ruchowe, muzyczne, twórcze – taniec, śpiew, plastyka ciała, drama umożliwia nawiązanie kontaktu z innymi uczestnikami, współpracę, samoświadomość oraz niczym nie skrępowaną aktywność – ekspresję twórczą.
- Metoda projektu
poprzez zaproponowaną formę jest efektywnym narzędziem uczenia się. Za pośrednictwem projektu dydaktycznego można w sposób najbardziej dojrzały urzeczywistnić cele kształcenia wielostronnego i całościowego. Proces dydaktyczny odbywa się poprzez przygotowanie i realizację projektu. Nauka tą metodą zrywa z zasadą dominacji nauczyciela. Uczniowie w dużym stopniu decydują o wyborze działań. Biorą udział zarówno w wykonywaniu pracy, jak też w jej wcześniejszym zaplanowaniu. Realizacja projektu wymaga wiedzy z różnych dziedzin życia, oraz działań praktycznych. Wpływa na całościowy rozwój dziecka. Osiąga cele dydaktyczno- interdyscyplinarne, oraz cele wychowawcze. Jeden projekt może być realizowany dzień, tydzień, miesiąc, rok w zależności od celów i założeń. W pracy zespołowej każdy uczestnik może wykonywać to, co lubi, w czym jest dobry, wnieść tyle do pracy na ile go stać. Uczy współpracować, a nie rywalizować
TECHNIKI PARATEATRALNE
- Drama
Jest specyficzną metodą w nauczaniu i wychowaniu, która polega na rozwiązywaniu problemów poprzez działania w roli, poprzez uczestniczenie w fikcji dramatycznej, najczęściej improwizowanej lub opartej na tekście literackim. Drama uczy samodzielności myślenia i działania, aktywności i otwartości, rozwija emocje, wyobraźnię i fantazję, także elokwencję i plastykę ciała, wyrabia umiejętność współżycia i pracy w grupie.
- Zabawy badawcze, doświadczenia, obserwacje przyrodnicze.
Naturalną metodą poznawczą stosowaną przez dzieci w wieku przedszkolnym jest aktywność badawcza, która występuje w dwóch postaciach. Pierwsza to samodzielne odkrywanie. Dziecko ma tu pełną swobodę działania, samo wyznacza sobie tempo i czas pracy, ale jednocześnie jest to uczenie się drogą prób i błędów, w którym narażone jest ono na wiele trudności i porażek. Drugi sposób odbywa się pod kierunkiem nauczyciela. Nauczyciel zajmuje tu rolę inicjatora sytuacji, prowokuje do stawiania pytań, udostępnia stosowane metody i pomoce badawcze, ukierunkowuje go podczas badań i eksperymentowania.